سخنى از آن حضرت ( ع )
هنگامى که عبد الله بن عباس را ، پیش از شروع جنگ جمل ، نزد زبیر فرستاد تا او را به اطاعت خویش بازگرداند .
طلحه را ملاقات مکن . که اگر به دیدارش روى او را چون گاوى خواهى یافت که شاخها آخته است . او را عادت چنین است ، که مرتکب کارهاى صعب شود و پندارد که آسان است . پس از زبیر دیدار کن که نرمخوىتر است . او را بگوى که دایىزادهات مىگوید مرا در حجاز شناختى و در عراق به جاى نیاوردى ؟ چه چیز تو را از آنچه بر تو آشکار شده بود رویگردان نمود ؟
من مىگویم : این نخستین بارى است که چنین جملهاى از او شنیده شده یعنى : فماعدا ممّا بدا .
لاَ تَلْقَيَنَّ طَلْحَةَ فَإِنَّكَ إِنْ تَلْقَهُ تَجِدْهُ كَالثَّوْرِ عَاقِصاً قَرْنَهُ يَرْكَبُ اَلصَّعْبَ وَ يَقُولُ هُوَ اَلذَّلُولُ وَ لَكِنِ اِلْقَ اَلزُّبَيْرَ فَإِنَّهُ أَلْيَنُ عَرِيكَةً فَقُلْ لَهُ يَقُولُ لَكَ اِبْنُ خَالِكَ عَرَفْتَنِي بِالْحِجَازِ وَ أَنْكَرْتَنِي بِالْعِرَاقِ فَمَا عَدَا مِمَّا بَدَا قال السيد الشريف و هو ع أول من سمعت منه هذه الكلمة أعني فما عدا مما بدا
نظرات شما عزیزان: